Woliński Park Narodowy

Wybierając najlepsze miejsce na odpoczynek winniśmy się kierować również walorami przyrodniczymi danego miejsca. Z pewnością Woliński Park Narodowy dostarczy nam mnóstwo takich walorów. Najstarsze buczyny rosną na klifach od Międzyzdrojów po Świdną Kępę. Ich struktura jest zbliżona do naturalnych lasów bukowych, dlatego są niezwykle cenne.

Można w nich spotkać dziewięć gatunków storczyków, m.in. buławniki czerwone i gnieźniki leśne oraz powyginane przez wiatry drzewa, trzymające się krawędzi urwiska. Pnie wiekowych buków są pokryte mchami i porostami oraz oplecione bluszczem pospolitym. Te lasy nazywane są przez specjalistów buczyną storczykową. Porastają specyficzny typ gleby o warstwowej budowie, zaspę przyklifową. Gleba taka występuje w postaci wąskiego (do 150 metrów) pasa tylko na wierzchowinie wysokich klifów. Tworzy się wskutek przemiennego osadzania materiału organicznego (na przykład opadłych z drzew liści, martwych części roślin runa i mineralnego, wywiewanego z powierzchni klifów przez wiatry w głąb lasu. Drugim skupiskiem sędziwych buków jest południowo-zachodnia część parku. Zajmują tu uboższe gleby, a w runie występują żywiec cebulkowy i trawa, perłówka jednokwiatowa. Koło Trzciągowa rośnie kilka drzew jarząbu brekinii objętego ochroną. Większą powierzchnię niż lasy bukowe zajmują mieszane, porastające morenowe wzgórza środkowego Wolina, z bukami, dębami i sosnami. Charakterystyczną rośliną tych lasów jest jedyna liana w Polsce – wiciokrzew pomorski, wspinający się po pniach drzew i gałęziach krzewów. Najwięcej jest w parku borów sosnowych z udziałem dębów i buków, z runem tworzonym przez borówkę brusznicę, trawy i zioła, m.in. relikt epoki lodowcowej, zimoziół północny. Nadmorskie wydmy porasta bażynowy bór nadmorski z niskimi, zniekształconymi przez wiatry sosnami i bażyną czarnojagodową. W wilgotnych miejscach rośnie bór bagienny z domieszką brzozy, a na podmokłych łąkach nad Zalewem Szczecińskim występuje największa polska paproć – długosz królewski. Piaszczyste gleby Półwyspu Przytorskiego zajmuje kwaśna dąbrowa (wilgotny sosnowo-dębowy las mieszany) z wiciokrzewem pomorskim. Pięknym elementem bogatego runa są paprocie, m.in. orlica osiągająca nawet 3 metry wysokości.

Napisz komentarz

Musisz być zalogowany żeby komentować.